Lieg nooit tegen een journalist, want het komt (bijna) altijd uit
Maar een leugentje om bestwil, dat moet toch kunnen? U bent namelijk altijd in bespreking als een journalist u onverwacht belt. Ook al bent u NIET in bespreking.
Vervolgens vraagt u snel waar de journalist naar op zoek is. Leg eventueel uit dat u dit vraagt om hem nog beter te kunnen helpen. Je zegt bijvoorbeeld: dan kan ik het dossier er al bij nemen om u nog concreter te kunnen helpen.
Soms heeft uw bedrijf een persvoorlichter Leg dat uit en vertel ook dat in uw bedrijf alle perscontacten via die dienst lopen. Veel journalisten houden niet zo van persvoorlichters. Ze zien in hen vaker een extra belemmering ipv een hulp.
Maar als je beloofd hebt om terug te bellen, doe dat dan ook. Ook al heb je de gevraagde informatie nog niet boven water of als u besloten hebt om geen medewerking te verlenen. In dat geval leg dat dan uit, want vaak hebt u een hele goede reden daarvoor. Mocht u geen goede reden hebben, probeer hem dan toch verder te helpen. Bijvoorbeeld: wij zijn lid van de werkgeversorganisatie en die zal graag het standpunt van onze sector verwoorden.
Mocht je besluiten om in principe mee te willen werken, vraag dan aan de journalist bijvoorbeeld: – waarom wilt u mij vooral interviewen? – ben ik de enige die u gaat interviewen? – hoe lang gaat het interview duren? – Is het live of wordt het gemonteerd (bij radio, tv, vlogs, etc.) – Bij geschreven pers: mag ik het lezen op feitelijke onjuistheden alvorens u publiceert?
Ook kunt u vragen stellen of opmerkingen maken om het gesprek naar een kant op te sturen die vooral jou welgevallig is, zoals: misschien is het interessant voor uw lezers als ik ook uitleg dat… vult zelf maar in.
Onthoud in ieder geval dat je altijd een voorgesprek moet hebben als de situatie dat toelaat. Zo blijf je zeker beter baas over je eigen verhaal!
Eiercrisis: mediatraining voor NVWA-inspecteur broodnodig
Crisismanagement en crisiscommunicatie blijven lastige zaken. Als de plaatsvervangend inspecteur-generaal van de Nederlandse Voedsel en WarenAutoriteit (NVWA) inzake de eiercrisis een goede mediatraining had gehad plus een sterke boodschap dat de veiligheid en de gezondheid van de bevolking bij de NVWA altijd op de eerste plaats komen, dan had hij eier-etend Nederland niet zo in verwarring achtergelaten na zijn interview met Nieuwsuur. Maar dat was nog niet alles: ook had hij van te voren beter de violen gelijk gestemd met de brancheorganisatie LTO. Zelfs al had hij een minder plezierige boodschap voor die club.
Bij twijfel niet oversteken. Dat laatste geldt vooral als het gaat om de voedselveiligheid, zou je denken. Maar wie naar het interview met plaatsvervangend NVWA-chef Van Zoeren heeft gekeken, zal zijn twijfels hebben over zijn aanpak van de eiercrisis. Tijdens het interview met Nieuwsuur werd duidelijk dat van zo’n tachtig bedrijven nog niet zeker is of nog meer eieren besmet zouden zijn met het giftige anti-luizenmiddel fipronil. “Dat is misschien ernstig of misschien niet ernstig”, zei Van Zoeren daarover zonder een spier in zijn gezicht te vertrekken. Intussen viel de dienstdoende journaliste Mariëlle Tweebeeke samen met de rest van Nederland door die laconieke uitspraak zowat van hun stoel. Als die man ooit een mediatrainingzou hebben gehad, dan had hij er kennelijk niet veel van opgestoken.
Mediatraining helpt, maar heb wel een goede boodschap!
Ook was het wonderlijk om uit de mond van de plaatsvervangende inspecteur-generaal Van Zoeren te vernemen dat de NVWA om juridische redenen pas mocht optreden tegen bedrijven als de uitslagen binnen zijn en dat duurde nog tot het weekend. Met andere woorden: of er nu wel of niet mensen ziek worden, dat maakt niet uit; we moeten eerst wachten of een consumptieverbod van eieren juridisch gestaafd kan worden. Met zo’n onderliggende boodschap kun je echt niet naar de media stappen. Zelfs met de beste mediatraining wordt deze eiercrisis geheid een mediaramp van jewelste.
Geen kaas gegeten van omgaan met de media
Misschien dat met het sullige optreden van de NVWA ook wel de wet van Murphy van kracht was. Van Zuren moest immers als plaatsvervangend inspecteur-generaal de honneurs waarnemen. Misschien wel omdat zijn baas net met vakantie was. Hij was misschien wel niet gewend en ook niet getraind om bij zoiets als deze eiercrisis voor het voetlicht te treden. Nu moest hij opeens beslissingen nemen en die uitleggen aan de media. Duidelijk was in ieder geval dat hij van het omgaan met de media onvoldoende kaas had gegeten. Hij had geen centrale boodschap, liet zich door de journalist leiden. Iedereen die wel eens een mediatraining heeft gevolgd, zag precies hoe het dus niet moest. Hoe door foutieve communicatie de eiercrisis almaar groter werd.
Veiligheid staat voorop
Misschien ook had hij zich laten overbluffen door de juristen in zijn crisisteam. Die zullen ongetwijfeld geroepen hebben dat er heel wat juridische claims tegen de NVWA zullen worden ingediend. Zeker als mocht blijken dat het tegenhouden van de batches met eieren waarover twijfel bestond ongegrond zouden zijn. En misschien juist daarom had Van Zoeren geen goed verhaal te vertellen bij Nieuwsuur. Want anders had hij met volle overtuiging kunnen vertellen dat bij de NVWA de veiligheid voorop staat. Dat men daarom liever het zekere voor het onzekere neemt en dat de NVWA daarom heeft besloten om de resultaten van de onderzoeken af te wachten alvorens de verkoop van verdachte eieren weer vrij te geven.
Schade ontstaat vooral door imagoverlies
Het probleem met crisismanagement en crisiscommunicatie is dat directieleden bij hun beslissing hun oren in de regel vooral laten hangen naar de juristen en minder naar hun communicatieadviseurs. Niet dat die laatsten altijd gelijk hebben. Ook hier ligt vaak de waarheid in het midden. Maar feit is wel dat juristen zich vooral bezig houden met de tastbare schade, zoals financiële claims. Zelden denken ze aan de reputatieschadeals gevolg van een crisis. Als zich dit bij deze eiercrisis ook heeft voorgedaan dan is dit een gemiste kans. Vooral omdat volgens onderzoek dikwijls blijkt dat bij crisissituaties de schade in de meeste gevallen verreweg wordt overtroffen door niet tastbare schade, zoals imagoverlies. En het is juist erg lastig om die weer te herwinnen.
U kent wellicht ook het gezegde: een goed imago komt te voet, maar vertrekt te paard…
(nvda: dit blogje is een dag na het mediaoptreden van de plaatsvervangend inspecteur-generaal Van Zoeren geschreven en de uitslagen van het onderzoek waren nog niet bekend)
